Pałac Dożów w Wenecji: historia i architektura

Interesujesz się historią Pałacu Dożów w Wenecji? Czy chcesz dowiedzieć się o wydarzeniach, które towarzyszyły jego ewolucji (takich jak liczne pożary i powiązane rekonstrukcje)?

W tym artykule znajdziesz krótka historia z najważniejszymi wydarzeniami które miały wpływ na budynek i szczegółowy z historycznymi wskazówkami związanymi z architektura który charakteryzuje różne pomieszczenia i wydarzenia, które miały miejsce od czasu jego budowy do dnia dzisiejszego.

Czy jesteś gotowy? Zaczynamy!

Pałac Dożów w Wenecji: krótka historia

The Pałac Dożów w Wenecjizlokalizowany w słynnym Plac św.jest symbolem władzy, jaką Republika Wenecka sprawowała nad morzem i lądem.

Starożytna siedziba rządu i rezydencja dożyBudynek, pomimo jednolitego wrażenia frontów, jest konstrukcją złożoną, stale przechodzącą transformacje, które rozciągały się od Od IX do XVIII wieku.

Pochodzący jako Bizantyjska twierdzazostał odrestaurowany i powiększony przez doży Sebastiano Ziani począwszy od 1173 roku.

Od samego początku jego budowy był kilkakrotnie uszkodzony przez pożari były liczne rekonstrukcje począwszy od 1340 rokupierwszy w Gotyk styl, a później zgodnie z kanonami Renesans.

W XVIII wieku, po wstrząsach politycznych spowodowanych upadkiem Republiki Weneckiej, okupacją przez Francuzów, a następnie inwazją austriacką, pałac stał się siedzibą władz. siedziba urzędów administracyjnych i nowa siedziba Biblioteki Narodowej Marciana.

Po przyłączeniu Wenecji do Królestwa Włoch w 1866 r., budynek przeszedł gruntowną renowację i został odnowiony. stał się własnością państwa w 1923 roku.

Od 1996 roku jest częścią sieć muzealna Muzeów Obywatelskich Wenecji.

Struktura

Pałac słynie z tego, że jest arcydzieło weneckiej architektury gotyckiej - ale nie brakuje tu renesansowych, manierystycznych i barokowych dodatków. Na pierwszy rzut oka budynek uderza swoimi relacje architektoniczne, które wyglądają jak odwrócone: portyk i loggie z przebitymi łukami-Lekkie i przewiewne - wspierają masywne ściany górnego piętra.

Zanim opowiem ci o wydarzeniach związanych z pałacem książęcym, przyjrzyj się dobrze budynkowi; zauważysz, że składa się on z trzy bryły budynków które są rozmieszczone wokół rozległego dziedzińca:

• skrzydło w kierunku basenu św. Marka jest najstarszy, przebudowany w 1340 roku;
• skrzydło w kierunku placu św. Marka (dawniej Pałac Sprawiedliwości), zbudowany w 1424 roku;
• skrzydło renesansowe po przeciwnej stronie, przebudowany w latach 1483-1565, mieści rezydencję doży i biura rządowe.

Pałac Dożów w Wenecji: szczegółowa historia

 "Czasami, spacerując wieczorem po Lido, skąd widać wielki łańcuch Alp zwieńczony srebrnymi chmurami wznoszącymi się nad frontem Pałacu Dożów, czułem się przepełniony tym samym szacunkiem dla gór i dla pałacu i myślałem, że Bóg wykonał wielką pracę, tworząc te potężne duchy, które wzniosły te potężne mury i napisały tam swoje płomienne legendy [...]".

To były słowa John Ruskin odnosząc się do tego, co nazwał "Partenonem Wenecji", jego Pałac Dożówktórego historia rozpoczęła się od narodziny miasta i do dziś pozostaje ostateczną reprezentacją jego mocy.

Początki

Jak już powiedziałem, narodziny pałacu są splecione z narodzinami miasta, w którym powstałi zanim opowiem o jego wydarzeniach architektonicznych, uważam za przydatne przekazanie kilku ukłonów w stronę historia narodzin Wenecji. 

W 812 r., wraz z Pokój w AkwizgranieKonstantynopol uznany Karol Wielkitytuł Cesarzzyskując w zamian panowanie nad laguną Wenecji.

Obecny doża został obalony, a jego miejsce zajął lojalistyczny książę Agnello Partecipazio, który przeniósł stolicę do Rivoaltoprzyszła Wenecja, oraz przeniósł siedzibę rządu Serenissimy na teren obecnego pałacuw pobliżu basenu laguny St. Mark's.

Od tego czasu miasto przesunęło się w kierunku postępująca niezależność, która jest umiejscowiona między IX a XI wiekiem.

W 820 r. następca Partecipazio, Justynian, zlecił wykonanie ciała Święty Marek przeniesiony z Aleksandrii do Wenecji. nowy patron miasta zastępując bizantyjskiego św. Teodora.

Przekazaniu władzy cywilnej i przejęciu jej przez dynastię Partecipazio towarzyszyły intensywne wydarzenia. działalność budowlana, która trwała przez cały IX wiek.

Dynastia ta była blisko związana z Konstantynopolem, a Agnello I Partecipazio jest uznawany przez źródła za władcę Konstantynopola. budowniczy, na prawdopodobnym miejscu bizantyjskiej fortecy umieszczonej w celu kontrolowania wód z przodu, podniebienia"': pierwotne jądro Pałacu Dożów i jedyny prawdziwy "pałac" w Wenecjiwszyscy inni przyjmują nazwę Ca', tj. dom.

Pierwszy rdzeń pałacu

Niewiele wiadomo na temat formy i dokładnej lokalizacji pierwotnego rdzenia pod Partecipazio.

Jacopo Sansovino, największy architekt Republiki Weneckiej od 1529 roku, stwierdził, że Budynek stał w pobliżu Ponte della Paglia na Canale Grande, tj. w miejscu zajmowanym obecnie przez fasadę od strony morza.

Wygląd był taki architektura ufortyfikowanaz ściana i cztery narożne wieże, którego pozostałości przetrwały do dziś. Budynek mieścił urzędy publicznew pałac sprawiedliwości, więzienia oraz apartamenty dogaljak również stajnie i zbrojownie.

Wiemy, że pałac miał już pewną świetność, jak odnotowano w relacji weneckiego kronikarza Sagornino, który pisał o tym, jak cesarz Otton Wielki uważnie kontemplował wszystkie jego piękno.

To było po wybudowaniu budynku, poważnie uszkodzony w wyniku pożaru wznieconego po buncieZostał naprawiony i bogato ozdobiony przez dożę Pietro Orseolo II, prawdopodobnie wzorowany na Pałacu Dioklecjana w Splicie, inspirując inne bizantyjskie budynki, które powstały w mieście, w tym Fondaco dei Turchi.

W 1106 roku został ponownie uszkodzony przez pożar, ale został naprawiony przed 1116 rokiem.

Bizantyjski pałac wzniesiony przez dożę Zianiego

Między 1173 r. a końcem wieku Pałac został ponownie powiększony i odrestaurowany przez Doge Sebastiano Ziani.

Jacopo Sansovino, w odniesieniu do tego pierwsza poważna renowacja w stylu bizantyjskimstwierdził, że "powiększył ją z każdej strony”.

To właśnie do tego okresu należy ogólna reorganizacja Placu Świętego Marka i pierwszy budowa mostu Rialto daty. 

The Interwencja bizantyjska miał na celu zapewnienie siedziby różnym magistraturom Wenecji i zbiega się w czasie z pierwsze fundamenty rządu.

The siedziba wymiaru sprawiedliwości została umieszczona od strony placu św. Marka, a siedziba rządu od strony basenu. Prace obejmowały budowę skrzydła zwróconego w stronę Rio del Palazzo (kanał przecinany obecnie przez Most Westchnień) i powiększenie marginalnych obszarów budynku, który w ten sposób stał się bardziej otwarta konstrukcja w kierunku miasta.

Z pałacu Zianiktóry został zniszczony przez pożar w 1419 roku, nie mamy żadnych konkretnych wspomnień poza pozostałościami piwnic z kamienia istryjskiego i terakotowymi chodnikami w jodełkę; wydaje się jednak najbardziej prawdopodobne, że jego wygląd został ukształtowany na wzór fabryk wzniesionych w XIII wieku, z dwie narożne wieże, portyk i loggia.

W przypadku tego ostatniego możemy z całą pewnością stwierdzić jego istnienie, ponieważ zachowane dokumenty odnotowują, że powieszono tam zdrajców Republiki.

Pałac Gotycki

W pierwszym roku XIV wieku rozpoczął się gotycki okres Pałacu Dożów w Wenecjii jeśli bizantyjski pałac zbiegł się w czasie z założeniami rządu weneckiego, to gotycki zbiegł się w czasie z pierwsze ustanowienie rządów arystokratycznych.

 W roku 1297, pod rządami doży Pietro Gardenigo reforma znana jako "Serrata del Maggior Consiglio" na mocy której urząd członka rady głównej, najwyższej instytucji Republiki odpowiedzialnej za wybór doży, stał się dziedziczny.

Reforma uniemożliwiła klasy pracujące od wejścia do rządu, a także ustalił liczba senatorów na poziomie 586 członkówPóźniej liczba ta wzrosła do 1212 w 1340 roku.

Zmiana charakteru zgromadzenia przyniosła zmiany w rozmiarze i dekoracji sali, w której się znajdował.

W 1301 r. na Rio del Palazzo rozpoczęto budowę nowej siedziby Wielkiej Rady: był to początek wielkiej architektonicznej ery gotyku.

Hala, której dokładnej lokalizacji nie znamy do dziś, została przeniesiona do miejsca, które było wówczas wykorzystywane jako zgromadzenie SenatuDodano również ; dodatkowe hale, w tym kancelaria i więzienie znany jako "Torresella".

Nie minęło trzydzieści lat od jego budowy, a sala okazała się zbyt mała i senatorowie postanowili wznieść lepszą, specjalnie wybierając dwóch prokuratorów do zbadania nowej lokalizacji.

Prace nad wielką haląktóre można podziwiać już dziś, rozpoczął się w 1340 rokui został ukończony w 1365 roku, po kilku niepowodzeniach, po pierwsze z powodu zaraza, a później do śmierci tego samego architekta, który nadzorował projekt, Filippo Calendario, który został powieszony w 1355 roku za udział w spisku zawiązanym przez doży Marino Faliero. 

Kiedy prace nad strukturą architektoniczną zostały zakończone, Guariento namalował swój Raj na ścianachWzniesiono monumentalny balkon z widokiem na morze, a fasada na Piazzetta di San Marco została odrestaurowana na polecenie doży Francesco Foscari.

Ukończony w ten sposób wspaniały budynek, którego zalążek stanowiła nowa Izba Rady, został nazwany "Palazzo Nuovo," podczas gdy bizantyjski budynek został nazwany "Palazzo Vecchiostarożytność tej ostatniej nie pasowała do nowej konstrukcji, do tego stopnia, że wśród Wenecjan zaczął pojawiać się pomysł, aby ją zburzyć, aby przedłużyć na placu Świętego Marka blask fasady na morzu. 

Były to jednak ciężkie czasy dla Republiki, która w wyniku wojen, najpierw prowadzonych przeciwko państwu Carrara, a później przeciwko Królestwu Węgier, znalazła się w trudnej sytuacji. trudności gospodarcze.

Aby uniknąć roztrwonienia publicznego skarbu, dekret został nawet ogłoszony które uniemożliwiły budowę nowego pałacui zakazał komukolwiek nawet składania propozycji pod karą grzywny w wysokości 1000 dukatów.

W 1419 jeszcze jeden ogień zniszczona część pałacu, a w 1422 r. urzędujący doża Tomaso Mocenigo - po przyniesieniu ze sobą kary tysiąca dukatów - zaproponował senatorom jego odbudowę. 

3 kwietnia 1423 r. Rada, której przewodniczył nowy doża Francesco Foscari, odbyła swoje pierwsze zgromadzenie w nowej Sali Wielkiej Rady, podczas gdy w następnym roku pierwszy cios został zadany wyburzenie Palazzo Ziani a fasada na Piazzetta była kontynuowana.

W latach 1439-1443 przeprowadzono prace nad budowa Porta della Cartawejście honorowe do pałacu między jego północno-zachodnim narożnikiem a bazyliką św. Marka, dzieło Giovanniego i Bartolomea Bonów.

Architektoniczna bryła konstrukcji, niegdyś pozłacana i malowana, stanowi ostatnie arcydzieło Wenecki "kwiecisty" gotyk.

Renesansowy Pałac

Począwszy od 1450 r., doża Francesco Foscari zamówił prace nad zadaszonym przejściemktóry jest dostępny z poziomu Porta della Carta i łuk z tyłu z przodu.

Łuk FoscariPrawdziwy łuk triumfalny z kamienia istryjskiego i czerwonego marmuru z Werony to praca braci Bon.

Pałac nie zdążył przybrać swojego ostatecznego wyglądu. w 1479 r. nowy pożar spowodował konieczność jego odbudowy.

Prace rekonstrukcyjne rozpoczęły się szybko i zostały powierzone najlepszym architektom "Rinascenzy": Antonio Ricci stworzył Scala dei Giganti (w osi z Porta della Carta), później zastąpiony przez Pietro Lombardo, gdy ten pierwszy uciekł, zabierając ze sobą dużą sumę publicznych pieniędzy.

W przeciwieństwie do zewnętrznych fasad pałacu, które prezentują jednolity wygląd, można zauważyć, że wewnętrzny dziedziniec prezentuje odmienność stylów ze względu na liczne interwencje, które miały miejsce na przestrzeni co najmniej czterech stuleci, od połowy XIV wieku do początku XVII wieku.

Elewacja na Dziedzińcu Senatorów została wykonana w następujący sposób Przeprojektowany w pełnym stylu renesansowymJak można zauważyć, obserwując trzy rzędy okrągłych łuków, rzeźbione panele i opaski.

W 1505 r. Chiesetta di San Nicolò, autorstwa Giorgio Spavento, został zbudowany w celu zamknięcia dziedzińca od strony północnej.

Wreszcie w 1556 roku, jako kontynuacja Scala dei Giganti, urzędujący doża Lorenzo Priuli zlecił Jacopo Sansovino zaprojektowanie klatka schodowa prowadząca do jego apartamentów i pomieszczeń instytucjonalnychtak zwany "Złote schody“.

Nazwę zawdzięcza cennym właściwościom sztukaterie pokryte złotem płatkowym z panelami freskowymi zdobiącymi sklepienie klatki schodowej.

Prace ukończono w drugiej połowie XVI wieku, ale pałac nie pozostał nietknięty przez długi czas, zredukowany do skorupy poczerniałej od płomieni w niszczycielski pożar, który zniszczył wewnętrzne adaptacje w 1574 rokuCenne malowidła w głównej komnacie rady oraz te z widokiem na morze i Rio. Coup de grace został dostarczony przez drugi pożar, który wybuchł w 1577 roku.

Pałac był przez to tak skompromitowany, że doszło do debaty, Zburzyć pałac czy go odrestaurować?

Aby rozwiązać dylemat wszyscy artyści Wenecji zostali wezwani do wyrażenia swojej opinii na piśmie.

Wśród architektów wezwanych do wyrażenia swojej opinii był słynny Andrea Palladioktóry opowiedział się za jego wyburzeniem i odbudową od podstaw, podczas gdy za jego odrestaurowaniem opowiedzieli się m.in. literat Francesco Sansovino i architekt Giovanni Antonio Rusconi.

Na szczęście zdecydowano się na ochronaJedyną większą zmianą jest przeniesienie więzień, zwane "Piombi", znajdujące się na najwyższym piętrze pałacu, które zostały przeniesione do innego budynku naprzeciwko Rio di Palazzo.

XVII wiek i barokowe dodatki

Nowe więzienia spowodowały konieczność budowy Most Westchnień przez Antonio ContinSłynna nazwa nadana mu pochodzi z okresu Romantyzm i nawiązuje do dręczące myśli, które dręczyły umysły skazańców którzy po przekroczeniu mostu zrzekliby się wolności.

Przeniesienie zakładów karnych zwolniło miejsce na parterze budynku i umożliwiło rozpoczęcie realizacji projektu. renowacja wewnętrznego dziedzińca budynku.

Na terenie gmachu sądu zbudowano portyk w stylu renesansowym (podobny do tego, który znajduje się dokładnie naprzeciwko), a także budynek mieszkalny. fasada z marmurowymi łukami został wzniesiony w 1602 roku po północnej stronie dziedzińca, zwieńczony wieżą, dziełem Bartolomeo Manopoli, zbudowaną w latach 1608-1615.

Zegar na jego szczycie jest dziełem niemieckiego zegarmistrza Johana Slima, który wykonał go w 1614 roku przy użyciu mechanizm ciężarków, które znalazły się w fundamentach pałacuaż do wody w kanale, który wcześniej był przykryty.

Osiemnasty wiek

W XVIII wieku pałac nie przeszedł żadnych szczególnych przekształceń: "Scala dei Giganti" został odrestaurowany, a pięć ostrych okien wychodzących na południową i zachodnią stronę dziedzińca zostało wymienionych w 1752 roku.

W tych latach pałac był często bohaterem miejskich przedstawień nowego gatunku artystycznego stulecia, malarskiego nurtu "Vedutismo", którego czołowymi weneckimi przedstawicielami byli m.in. Antonio Canal znany jako Canaletto i Francesco Guardi.

Upadek republiki i XIX-wieczne odbudowy

W 1797 r. zgromadzenie Maggior Consiglio spotkało się po raz ostatni.

Republika Wenecka pada pod naporem wojsk francuskich. W następnym roku przyszła kolej na Armia austriackaktóra okupowała miasto do 1805 r., kiedy to na mocy traktatu strasburskiego wenecka prowincja powróciła do Francji Napoleona, który niedawno został cesarzem.

W tych latach pałac miał być używany jako siedziba administracyjna przez nowe cesarstwo francuskiektóry od 1811 r. posiadał Biblioteka Narodowa Marciana przeniósł się tam.

Po rządach francuskich i austriackich, Wenecja Euganejska została przyłączona do Królestwa Włoch w 1866 r.. 

Chociaż budynek przez wieki zawsze był otwartym placem budowy, w latach następujących po aneksji zaczęły pojawiać się poważne problemy statyczne.

Był to głównie dwa główne korpusy budynkuw kierunku molo i w kierunku Piazzetty, które wykazywały wady konstrukcyjne. 

Loggie miały brak lub uszkodzenie wielu poprzecznych i podłużnych prętów łączącychpodczas gdy kamienne części łuków zostały dotknięte przez szczeliny i pęknięciaszczególnie w kapitelach, trzonach, gzymsach i czworobocznych blokach.

Były rozłączenia i wypukłości w murze i kamienne elementy, a obręcze, wstawione w celu zawarcia pęknięć kolumn, zostały utlenione z powodu słone powietrze i wilgoć.

Pałac mieścił w tamtych latach kilka biur i funkcje, które zagrażały jego bezpieczeństwo w odniesieniu do ryzyko pożaru i które zdecydowano się przenieść gdzie indziej, m.in. dzielnicę Gwardii Żandarmerii Wojskowej, Giełdę Kupiecką, Giełdę Handlową, Korpus Wielkiej Gwardii, Straż Pożarną, Sąd Kupiecki, Izbę Handlową i magazyny. Na piętrze loggii: Biblioteka Marciana (przeniesiona w 1904 r.), rezydencja bibliotekarza, rezydencja opiekuna i konserwatora pałacu, kolekcja mineralogiczna Istituto Veneto di Scienze Lettere ed Arti. 

Interwencja będzie kierowana przez inż. Annibale Forcellini, który zaproponował, aby przeprowadzić zachowawczą odbudowę statyczną którego deklarowany cel nie zakładał żadnych prac renowacyjnych ani integracyjnych. Jednak w trakcie prac miały być wiele wymian i uzupełnień elementów kamiennych i jesionów oraz dużą liczbę kapiteli loggii zachowanych obecnie w Museo dell'Opera.

Sklepienia portyku i poddasza loggii zostały przebudowanea drewniane ramy nad loggiami zostały częściowo wymienione na południowej i zachodniej fasadzie. 

Prace, rozpoczęte w 1876 roku, koncentrowały się na dolne i górne loggie głównych fasad i zaangażowany wprowadzenie nowego systemu cięgien, inny i bardziej wydajny niż istniejący wcześniej, oraz w renowacji elementów kamiennych.

Inne prace statyczne został również uwzględniony podczas budowy przy Drzwiach Papierowych i loggiach wychodzących na dziedziniec.

Od XX wieku do chwili obecnej

W 1923 r. państwo powierzyło zarządzanie pałacem miastu Wenecja, który został otwarty dla publiczności jako muzeum. 

Dziś gotycka loggia znajdująca się na drugim piętrze pałacu zapewnia dostęp do wielu pomieszczeń, w tym biura Soprintendenza per i Beni Architettonici e Paesaggistici di Venezia e Laguna, podczas gdy renesansowa loggia wychodzi na zarząd i biura Fondazione dei Musei Civici di Veneziapodmiotu, do którego pałac należy od 1996 roku.

Często zadawane pytania

Jaki był cel Pałacu Dożów w Wenecji?

Funkcją budynku było na pomieszczenia reprezentacyjne władz miasta, siedzibę sądu i apartamenty głowy państwa Republiki Weneckiej, a mianowicie doży.

Z czego słynie Pałac Dożów?

Pałac zawdzięcza swoje znaczenie architekturaktóry jest jednym z najlepszych przykładów Gotyk wenecki architektury, do bogactwa dziedzictwo artystyczne i do wartość historyczna i symboliczna budynek posiada; w rzeczywistości mieścił się w nim najważniejszy organy przedstawicielskie Republiki Weneckiej i apartamenty doży.

Kto mieszkał w Pałacu Dożów w Wenecji?

Pałac był rezydencja doży. Jak tylko został wybrany, głowa państwa musiała "przenieść się" do zarezerwowanych dla niego apartamentów: około 20 pokoi, prywatna kaplica i biblioteka.

Co znajduje się wewnątrz Pałacu Dożów w Wenecji?

Wewnątrz pałacu, oprócz pomieszczeń głównych organów zarządzających Republiki Weneckiej, można podziwiać Bogate dziedzictwo artystyczne i rzeźbiarskie zamówione i zbierane przez wieki przez dożów. Do najbardziej znanych należą "Il Paradiso" Tintoretta, "Leone Marciano" Vittore Carpacciooraz Posągi Marsa i Neptuna autorstwa Jacopo Sansovino.

Wnioski

Oto jesteśmy na końcu tego Długi wpis na temat historii Pałacu Dożów w Wenecjiw którym opowiedziałem o jego wyjątkowej architekturze, odzwierciedlającej kulturę republiki, która była jednym z najbardziej zaawansowanych państw w Europie, z jej wewnętrznymi dziedzińcami, wieloma loggiami i wyrafinowaniem dekorowanych pokoi nadal fascynuje podróżników z całego świata.

W razie wątpliwości lub innych pytań, zostaw komentarz poniżejz przyjemnością na nie odpowiem!