Dogepaleis Venetië gevangenissen: Geschiedenis en rondleiding

Ben je nieuwsgierig naar de gevangenissen van het Dogenpaleis in Venetië? Wil je weten hoe processen werden gehouden, waar de gevangenen woonden en hoe je de gevangenissen kunt bezoeken?

Dan ben je hier aan het juiste adres. Ik ben Paolo van Palazzoducalevenezia.com, en in dit artikel vertel ik je over de gevangenissen van het Dogenpaleis.

Je komt te weten wat de Pits en Piombi zijn, hoe processen werden gehouden, hoe gevangenen werden behandeld en waar ze werden opgesloten, en je komt te weten hoe je een kaartje voor de gevangenissen kunt kopen.

Voordat we aan het artikel beginnen, een korte introductie: als je de gevangenissen van het Dogenpaleis Venetië wilt bezoeken, heb je twee opties:

1. Koop een kaartje voor het DogenpaleisDat is het toegangskaartje voor het Dogenpaleis, waarmee je het paleis kunt betreden, alle kamers kunt bezoeken en een kijkje kunt nemen in de gevangenissen;
2. Koop het kaartje voor de rondleiding langs de geheime routes van het Dogenpaleis: met dit ticket kun je samen met een gids het hele Dogenpaleis ontdekken en een zeer diepgaande blik werpen op de meest verborgen kamers en gevangenissen van Venetië.

Als je geïnteresseerd bent in het ontdekken van de geschiedenis van het paleis en het nemen van een diepgaande blik op de gevangenissenraad ik u aan koop de entree voor de Geheime Routesals u daarentegen een vluchtig bezoek wilt brengen aan de gevangenissen en weinig tijd hebben voor uw bezoekkun je kiezen voor de standaardticket. In beide gevallen raad ik je echter aan om de ticket onlineom de lange rijen bij de kassa te vermijden.

Na deze introductie zijn we klaar om onze reis door de gevangenissen van het Dogenpaleis in Venetië te beginnen. Zijn jullie er klaar voor? Laten we beginnen!

Het gevangenenpaleis in Venetië

Binnen in het Dogenpaleis waren veel detentieplaatsen, meestal geconcentreerd op de begane grond in krappe ruimtes die bedoeld waren om de straf van de gevangenen te accentueren.

Nadat de gevangenissen waren gebouwd, bleven er slechts twee ruimtes voor gevangenisdoeleinden over:

• de Pozzidicht bij het kanaal, vochtig, donker, ongezond, met gewelven zo laag dat een rechte houding onmogelijk was;
• de "Piombi"("leads" in het Engels), gelegen op de zolder, genoemd naar het metaal van de dakplaten, waar de temperatuur extremen bereikte, erg koud in de winter en benauwd in de zomer.

Ben je benieuwd hoe het leven van gevangenen eruitzag tijdens de strenge Republiek Venetië? Laten we beginnen!

Venetiaans recht

In het Dogenpaleis in Venetië werd recht gesprokenen vonden alle gerechtelijke, civiele en strafrechtelijke procedures plaats. De Venetiaanse rechtspraak was erg streng en rechtszaken konden ook beginnen als gevolg van anonieme klachten die in speciale marmeren leeuwenbekken, echte brievenbussen, werden gepost.

De rechtszaken werden geanalyseerd en besproken in de sobere Bovenste Kanselarijzaal (gelegen aan het vierkante Atrium en de Gouden Trappenzaal). Deze zaal bevond zich in een plaats die niet gemakkelijk toegankelijk was in het paleis en kon worden bezocht via de Geheime routes route.

Aan de muren van de hal bevonden zich de kabinetten met de openbare en geheime akten van de Venetiaanse magistratuur, waaronder de geheime archieven van de Raad van Tieneen gevreesd orgaan in Venetië, samen met de magistratuur.

Naast de Kanselarijzaal was de folterkamer, ook wel de "Kamer van kwellingvolledig bekleed met hout en met een zeer hoog plafond. De meest gebruikte techniek om bekentenissen van gevangenen af te dwingen was de "touwmethodeDe handen van de gevangenen werden vastgebonden en langzaam omhoog getrokken totdat ze in het luchtledige hingen. Rondom de ruimte loopt een balkon; de gevangenissen keken er recht op uit zodat de gevangenen het gekrijs van de gemartelde mannen konden horen zodat ze meteen hun schuld zouden bekennen.

Even vreselijk was de zogenaamde "marteling laten vallenwaarbij de gevangene urenlang in een stoel werd vastgehouden terwijl er een ijskoude druppel op zijn voorhoofd viel zonder dat hij kon rusten of slapen, totdat hij gek werd.

Martelingin ieder geval, werd altijd beoefend in een milde vorm in Venetië en werd vanaf de zeventiende eeuw geleidelijk verlaten.

De gevangenissen van het Dogenpaleis in Venetië

Eenmaal veroordeeld en schuldig bevonden, werden de gevangenen begeleid naar de gevangenissen.

Als de misdaden waren kleineDeze werden opgediend in de buurtgevangenissen, dat wil zeggen, van de verschillende "Sestrieri"(wijken) van Venetië.

Elk had zijn eigen, ook afhankelijk van het soort misdaad, bijvoorbeeld, debiteuren hadden recht op de gevangenissen van San Marco, gelegen aan de "Mercerie", terwijl oorlogsvijanden recht hadden op de "Gabioni van Teranova", aan de kust van Schiavoni.

Ernstigere misdadenwerden daarentegen geserveerd in de Dogenpaleis met verschillende plaatsen afhankelijk van de overtredingen en de sociale achtergrond van de dader: op de begane grond van het Paleis waren de Pozzi waarin de daders van de ernstigste misdaden werden opgesloten, de Piombi die zich op zolder bevonden, waren voor gevangenen van aanzien of mensen die niet-ernstige misdaden hadden gepleegd, terwijl vanaf de 16e eeuw de Nieuwe gevangenissen werden gebouwd, voorbij Rio di Palazzo.

De Pozzi

De Pozzi waren een groep van 18 cellen die ook wel "orbs" of "forten" werden genoemd en verdeeld waren over twee verdiepingen.

De structuur, gelegen op de begane grond van het paleiswas concentrisch met de cellen in het midden en een omlopende gang waardoorheen de bewaarders controleerden de gevangenen en deelden voedselrantsoenen aan hen uit. Deze regeling betekende dat de gevangenen konden nooit genieten van zonlicht behalve door een paar vierkante ramen in de gang.

De cellen waren piepklein en de vloeren zo laag dat je er niet op kon staan.. Daarin zat een plank die als bed diende, een plank en de bugliol.

De mensonwaardige omstandigheden waarin de gevangenen werden gedwongen waren onvermijdelijk de oorzaak van krankzinnigheid, ziekte en dood voor de ellendelingen die daar "begraven" waren en waarvan de miasma's zelfs op de binnenplaats buiten het gebouw gevoeld konden worden.

De enige positieve noot: de constante temperatuur van de interieursgevoerd met hout, waardoor ze tenminste geïsoleerd waren tegen kou en warmte.

Binnenin de cellen is het nog steeds mogelijk om de gravures en graffiti van de mensen die daar opgesloten zaten, soms zelfs echte kunstwerken. Een voorbeeld is dat van de muren van cel Xwaarin, na een restauratie, graffiti met spijkergravures uit de zestiende eeuw werd gevonden waarop de Maagd en kind omringd door de heiligen Roch, Sebastianus en Benedictusterwijl aan de andere kant Christus aan het kruis met de heilige Roch die een bel vasthoudt, geflankeerd door twee varkens.

Het werk is van de hand van Riccardo Perucolo, een jonge frescoschilder uit Conegliano. Halverwege de zestiende eeuw werd hij opgesloten door de Inquisitie beschuldigd van Lutherse ketterij. Doodsbang door de martelingen en onmenselijke omstandigheden in zijn cel, bekende hij al snel zijn misdaad en werd hij al snel vrijgelaten.

Maar hoewel hij bleef leven alsof hij het Romeinse geloof aanhing, werd hij 20 jaar later ontdekt en veroordeeld tot de doodstraf. verbrand op de brandstapel in 1568.

De Piombi

Via een reeks smalle doorgangen kom je bij de bovenste kerkersbekend als de Piombi (de naam komt van het metaal waaruit de dakplaten worden gevormd die over de lariksplanken van de zolder worden gelegd).

De Piombi waren een groep van zes tot zeven cellen waarin de verdachten in afwachting van hun proces door de Raad van Tien of de Staatsinquisiteurs werden gehuisvest.

Net als bij de Pozzi was de structuur concentrisch, met een ommuurde gang en de cellen in het midden.

Deze keer werden de ruimtes echter verlicht door kunstmatige verlichting en ook door natuurlijk licht afkomstig van de dakramen, die perfect in lijn staan met die van de cellen.

De gevangenen van Piombi genoten bepaalde privilegesze konden eten en spullen van buiten laten bezorgen en ze konden een klein bedrag waarmee ze de opzichters om bepaalde boodschappen konden vragen. Er was ook een kleine ziekenboeg.

De beroemdste gevangene in deze cellen was ongetwijfeld de libertijnse schrijver Giacomo Casanovagevangen gezet voor vermoedelijke spionage activiteiten, die door het boren van een gat in het plafond met de hulp van een medeplichtige, bereikte het dak en slaagde erindoor een dakkapel te gaan om het Atrium van het Plein te bereiken en te ontsnappen nadat hij voor een verdwaalde bezoeker van het Paleis werd aangezien. Het heroïsche avontuur werd later verteld in zijn boek "Het verhaal van mijn ontsnappinggepubliceerd in 1788.

Andere beroemde mensen die in deze cellen opgesloten zaten waren Daniele Manin, Nicolò Tommaseo en Paolo Antonio Foscarini.

De nieuwe gevangenissen

De gevangenissen in het paleis bleek al snel onvoldoende om het steeds toenemende aantal gedetineerden te huisvestenOm nog maar te zwijgen over de slechte omstandigheden van de gevangenen binnen.

Overbevolking, het risico op brand van de vuren die werden aangestoken in een poging om warm te worden, en de vieze geuren uit de cellen die nu tot op de binnenplaats reikten, dwongen de Republiek om een oplossing te vinden door het bouwen van Nieuwe gevangenissen naast het paleis.

De gevangenissen waren toegankelijk via de Brug der ZuchtenDus na berecht te zijn in het Dogenpaleis, konden gevangenen de gevangenissen direct bereiken zonder naar buiten geleid te worden.

Dit was een van de eerste gebouwen in Europa dat werd ontworpen als een plaats van detentie, ontworpen door Antonio Rusconi in 1563 en ingevuld door Antonio da Ponte.

Het ruime gebouw met massale en ernstige verschijnselen was bedoeld om de gevangenen gezondere ruimtes te bieden met natuurlijk licht en ventilatie. Het kon tot 400 gedetineerden.

De nieuwe twee verdiepingen Het gebouw is volledig geïsoleerd aan alle vier de zijden en heeft een grote binnenplaats. Elk raam is voorzien van sterke tralies om te voorkomen dat gevangenen ontsnappen.

De hoofdgevel aan de kust van Schiavoni bestaat in de kelderverdieping uit een Istrische stenen portiek met zeven bogen van reusachtige orde met vierkante pilaren. De tweede verdieping heeft hoge, slanke openingen met gewelfde, driehoekige puntgevels afgewisseld met Dorische halve zuilen, in as met de bogen eronder.

Het plan wordt bovenaan bekroond door een kroonlijst.

De gevel aan de voorkant van het hertogelijk paleis, aan de Rio di Palazzo, heeft drie orden van kleine, vierkante openingen; de verdwijnende lijnen van de banden van de ashlar muren in Istrische steen benadrukken het perspectief naar de Canonica's brug.

Binnen, samen met de cellen, was de kamer van de Magistratuur van de Heren van de Nacht bij Criminal. Dit orgaan bestond uit zes leden, één uit elke wijk van Venetië, met de taak om toezicht te houden op rechtszaken en deze aan te spannen.

Hun naam is afgeleid van de initiële taak van toezicht houden op alles wat er die nacht in de stad gebeurde. De leden kwamen ook bijeen in de folterkamer van het Dogenpaleis om ondervragingen bij te wonen.

De Nieuwe Gevangenissen zouden in gebruik blijven tot 1919Het overleefde de Republiek Venetië, de Franse en Oostenrijkse overheersing en tot op zekere hoogte het Koninkrijk Italië.

Veelgestelde vragen

Hoe kun je de gevangenissen in Venetië bekijken?

Je kunt de gevangenissen van het Dogenpaleis in Venetië bezoeken door "Geheime routes van het Dogenpaleis" tickets.

Het bezoek begint met een kleine trap naar beneden die van de Hall of the Magistrate of Laws naar een van de twee smalle gangen van de Brug der Zuchten leidt. De rondleiding brengt je naar de kamers waar in de eeuwen van de Venetiaanse Republiek activiteiten plaatsvonden die te maken hadden met het bestuur van de staat en de uitoefening van macht en rechtspraak.

In welke kamers werd recht gesproken in het Dogenpaleis van Venetië?

In het paleis werd recht gesproken en vonden alle gerechtelijke, civiele en strafrechtelijke procedures plaats. De verschillende magistraturen waren gevestigd in bepaalde kamers van het Dogenpaleis, hier volgt een lijst van de belangrijkste:

• Hal van de inquisiteursDit kantoor, dat in 1539 werd opgericht, oordeelde over misdaden die de veiligheid van de Republiek in gevaar brachten, illegale transacties met buitenlandse afgezanten, laster tegen de regering en politieke fouten. Het plafond van de zaal bevat decoraties van Tintoretto, die de principes oproepen die de rechters moesten respecteren bij het uitspreken van hun vonnissen: Het Geloof, Gerechtigheid, De Wet en Concord, terwijl in het midden van de achthoek de terugkeer van de verloren zoon is geschilderd, die het doel van de beraadslagingen van de inquisiteurs weergeeft.
• Hal van de drie stamhoofden: In deze zaal zaten de drie voorzitters van de Raad van Tien, die een maand in functie waren en tot taak hadden de beschuldigden te horen door de juistheid van de feiten te onderzoeken, de processen voor te leggen aan de vergadering en de decemvirs en de Signoria te informeren over de meest dringende maatregelen. In de kamer hangen de doeken van Giambattista Zelotti, Deugd bevrijdt de tijd, Waarheid en onschuld van het kwaad en afgunst, en de monochrome doeken van Giambattista Ponchino, Gerechtigheid overwint opstand en Geloof overwint ketterij. Tot slot het doek Deugd overwint het kwaad en Nemesis triomfeert over de zonde van Paolo Veronese.
• Zaal van de Quarantia Civil Vecchia: De Quarantia was het hoogste beroepsorgaan van de Venetiaanse staat. Het was oorspronkelijk een enkel orgaan bestaande uit veertig leden met ruime bevoegdheden, zowel politiek als wetgevend. Later werden het er drie: Quarantia Criminal (voor vonnissen op het gebied dat we nu strafrechtelijk zouden noemen), Quarantia Civil Vecchia (voor civiele zaken op Venetiaans grondgebied), Quarantia Civil Nuova (voor civiele zaken op het vasteland). 
• Zalen van de Quarantia Criminale en dei Cuoi: De Quarantia Criminale was ouder dan de Quarantia Civile en had rechterlijke macht door in hoger beroep uitspraak te doen in strafzaken; het werd bestuurd door drie hoofden die samen met de doge en zijn adviseurs de Serenissima Signoria vormden. Het meubilair en de decoraties werden volledig verwijderd na de val van de Republiek, met uitzondering van de zeventiende-eeuwse houten kraampjes.
• Hal van de Rechtsgeleerde: In deze zaal voerden de drie bewakers en handhavers van de wetten en bevelen van de ambten van San Marco en Rialto hun taken uit; hun taak was toe te zien op de naleving van de wetten die inherent zijn aan het wethouderschap en te arbitreren in zaken tussen naaste familieleden in testamentaire zaken. Hier kwam ook het College van Twintig Savi van het Lichaam van Veertig bijeen, dat moest arbitreren in geschillen over kleine bedragen. Aan de muren hangen belangrijke werken van Vlaamse kunst, waaronder de door monogrammer J.S. gesigneerde Hel, Christus bespot van Metsys, en twee gesigneerde triptieken van Jeroen Bosch, die vroeger in de Zaal van de Drie Hoofden van de Raad van Tien hingen, de Triptiek van de Kluizenaarsheiligen en de Triptiek van Sint-Julia.
• Hal van de censorenHier kwam de twee leden tellende magistratuur bijeen, die moest toezien op de eerlijkheid van het stemmen, het loon van de bedienden, weddenschappen, overtredingen van gondeliers en overtredingen van glasblazers.
• Hal van de Avogadori di ComunDeze magistratuur hield toezicht op overtredingen van de eigendommen van de gemeente en beoordeelde zaken tussen de schatkist en privépersonen. Ze had ook de bevoegdheid om zich te verzetten tegen de beraadslagingen van de Grote Raad, de Senato en de Raad van Tien (waarvan de vergaderingen altijd door minstens één avogadore moesten worden bijgewoond).
• Kistenhal: In deze kamer hielden de avogadors het register bij van alle Venetiaanse patriciërsfamilies, het zogenaamde "Gouden Boek", waarin echtelijke huwelijken en geboortes werden opgetekend, om toe te zien op de regelmatigheid en legitimiteit van de toetreding van jonge edelen tot de Grote Raad. Er was ook een vergelijkbare lijst genaamd het "Zilveren Boek" voor burgers die originelen werden genoemd, een sociale klasse die speciale privileges genoot, zoals degenen die handel dreven met het buitenland en openbare bestuursfuncties bekleedden.
• Hal van de Provveditori alla Milizia da MarDit kantoor was verantwoordelijk voor de bewapening van de galeien van de Venetiaanse vloot en huurde matrozen in. De handelsgilden van Venetië en de onderhorige steden waren verplicht om een bepaald aantal matrozen te leveren, na betaling van een belasting die voor dit doel was bestemd.
• Lagere Kanselarijzaal: hier kwam vroeger het college van notarissen bijeen; tegenwoordig is de zaal in gebruik door de boekhandel.
• Zaal van de HertogstierDit was de kamer waar de bollador de hertogelijke bul van nihil obstat op alle praktijken plaatste, waardoor ze geldig werden.

Gevangenissen van het Paleis van de Doges: conclusies

Hier zijn we aan het einde van dit artikel over de gevangenissen van de oude Venetiaanse Republiekwaarin we samen ontdekten wat de Piombi en de Pozzi zijn, hoe gevangenen werden behandeld, waar ze werden opgesloten en hoe ze, in sommige gevallen, ontsnapten.

Als je vragen hebt of meer inzicht wilt, neem dan gerust contact op met laat hieronder een reactie achter.

Fotocredits:

• Uitsnede van de gevangenissen van het Dogenpaleis Venetië: Foto via Wikimedia
• Nieuwe gevangenissen van het Dogenpaleis Venetië: Foto door Shay Tressa DeSimone via Flickr
• Piombi: Foto door di bart.lambert via Flickr